امکان دیدار حضرت مهدی(عج) در دوره غیبت کبری

ما مامور به تلاش برای دیدن حضرت نیستیم بلکه وظیفه خود را به عنوان منتظر واقعی بشناسیم و عمل کنیم و ادعای ملاقات را از هر کسی نپذیریم ، بسیاری از مواردی که در این زمینه ادعا می شود هیچ دلیلی بر این که کسی که دیده شده امام زمان(عج) بوده وجود ندارد اما لازم است که درباره بحث امکان دیدار با امام زمان(عج) به نکاتی اشاره کنیم :

1- عبید بن زراره می گوید :« از امام صادق (ع) شنیدم که می فرمود :«مردم امامشان را از کف داده اند ، او در موسوم حج ، بر اعمال مردم ناظر است ، آنها را می بیند ولی آنها او را نمی بینند ».(1)

2- از امام رضا (ع) درباره قائم(عج) سوال شد ، فرمود : جسمش دیده نمی شود ، و نامش برده نمی شود . (2)

3- حسن بن علی بن فضال می گوید : از امام رضا (ع) شنیدم که فرمود : « خضر(ع) از آب حیات نوشید و تا نفخ صور زنده است ، نزد ما می آید ، به ما سلام می کند ، صدایش را می شنویم اما خودش را نمی بینیم . »تا اینکه فرمود : « و خداوند ، در دورۀ غیبت ، به وسیلۀ او غربت و تنهایی قائم ما را به انس و الفت بدل خواهد کرد . (3)

پاداش منتظرین

1- امام صادق علیه السلام فرمود: پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: خوشا به حال- بهشت، گوارا باد بر - آنکه قائم اهل بیت مرا درک کند و در دوره‏ ی غیبت و قبل از قیامت، از او تبعیت کند، دوستانش را دوست بدارد و با دشمنانش دشمنی ورزد، او از یاران و دوستداران من و گرامی ترین افراد امتم نزد من است.» [1]

2- علی علیه السلام فرمود: «...بدانید! هر که از شیعیان، بر دینش محکم باقی بماند، و از به درازا کشیدن غیبت امام، دلش به زنگار شک، تیره و سخت نگردد، روز قیامت او با من و در رتبه‏ ی من است.» [2]

3- امام سجاد علیه السلام فرمود: «هر کس در دوره‏ی غیبت قائم ما، بر ولایت ما، استوار باقی بماند خداوند اجر هزار شهید از شهدای بدر و احد به او عطا می فرماید.» [3]

4- امام صادق علیه السلام فرمود: «بهترین سبب نزدیکی بندگان به خداوند و برترین چیزی که موجب خشنودی او از ایشان می شود، این است که در ایام غیبت حجت خدا مردم، مکان او را نمی دانند، معتقد باشند که حجت خدا بر حق است و روی‏ زمین وجود دارد...» [4]

غزلواره عدالت

من غرور زمان را در هم خواهم کوبید، جنون چلچله ها را زندانی خواهم کرد و ریشه هایم را به دست تیشه ی مبهوتی می سپارم که می دانم هیچ گاه زخمی نخواهد گشت. من واژه ها را اسیر مهربانی ات، کوچه ها را آذین از نرگس ها، شب را چراغانی از تمام گلبوتهی ستاره خواهم کرد.

در پشت نگین واره ی اشک های جانسوز، انعکاسی از انتظار آمدنت موج می زند آنجاست که دل در سینه ام چونان گنجشکی مانده در بند بالا و پایین می شود. به یاد آن روزم که دست های سردم را با شعله های عشق تو گرم خواهم نمود.

آنروز می دانم همین نزدیکی ست. مثل خدای نور و صلابت و مهر، مثل شکوه شب پره هایی که پشت شیشه های باران زده اشک را تلاوت می کنند. من آن روز اذان نیایش را از حنجره ی سرخ لاله ای خواهم شنید که زیر آواره ترین عشق مدفون شده بود.

من آن روز تمام بی کسی و بی پناهی ام را در ظهرترین نماز کرب و بلا فریاد می زنم و برای آمدنت ثانیه ها را با گرمای عشقت آب می کنم تا زود بیایی .

تو روزی  پا بر سنگفرش حقیقت خواهی گذاشت. فرشی از گلهای رازقی، بابونه، اطلسی هایی که عطر دل آویزشان هر کوی و برزنی را مست می کند. می دانم آن روز آفتابگردان ها تا ابد رو به سمت تو می گردانند و نور می گیرند و مهربانی سر بر آستان مقدست فرود می آورد، تو در هم می شکنی رعشه های ترس و گمراهی را، پلیدی و سیاهیِ شبهای بی ستاره را.

اندوه جانکاهی در چشم هایم لانه کرده است آقا! بغض، گلوگاه سربی ام را می تراشد و می سوزاند عمق وجود بی وجودم را. با که بگویم غریبی شبهایی که یتیم وار بر سرِ دردهایم دست نوازشی از ترحم و منت می کشیدند دشمنان دوست نما؟

با که بگویم رازِ مخوف تنهایی مبهمی که تا سالها با من بود و بی تو بیشتر و بیشتر؟ با که بگویم از دست هایی که هر غروب آدینه زیر چانه های فراق در پشت کوچه های این شهر آلوده ی زنگاری بی تاب تر می شود؟ از کدامین خامه بگویمت که لحظه لحظه از نوشتن از تو وا می ماند و هر بار هجوم افکار بی تو بودن، مأمن احساسم را شکنجه گاهی کرده است؟

با تو می گویم از تمام تلخکامی ها و خودکامگی هایم تمام سرودهای نخوانده ام و چشمهای ندیده ام از شعرهای که سروده نشد.

مرا در انتظار دیدن خود حل کن...ای سپید ترین غزلواره عدالت و عشق ...

---

م.حسرتی :: خورشید پنهان

معرفت بخشی مهدوی

حفظ و گسترش مهدویت گرایی هم از حیث اعتقادی و هم از حیث عملی در عصر قبل از ظهور بسیار ضروری است؛ چرا که مردمی که دارای اعتقاد و شناخت صحیح باشند، حق را از باطل تشخیص می دهند و دچار تردید نمی گردند و در عصر ظهور به تصدیق و تایید امام خود مبادرت می ورزند و یاری اش می نمایند .

امروزه اکثر مردم جامعه به مسئله مهدویت بسیار سطحی و عامیانه می نگرند و کمتر به مقوله های معرفتی و تعهدآور توجه می کنند.برگزاری جشن های نیمه شعبان شاهدی بر این مدعاست؛ جشن هایی که مردم تزیین معابر و مداحی ها را بر گوش دادن به سخنرانی ها و دریافت پیام های مهدویت و انتظار ترجیح می دهند .

البته این جشن های ظاهری بسیار خوب است، ولی باید در کنار آن از نور معرفت صاحب آن نیز بهره مند گردند . به کسب معرفت و درک صحیح از پیشوای خود پردازند .رسول گرامی اسلام (ص) فرموده اند: « من مات و لم یعرف امام زمانه مات میتهً جاهلیّۀً» آن کس که امام زمانش را نشناخته بمیرد به مرگ جاهلی مرده است .

کارکرد بیعت در زمان حضور

با توجه به معانی بیعت، می­ توان گفت که در زمان حضور امام از مردم بیعت می­ گیرد و مردم و امام نسبت به همدیگر تعهد می­ دهند تا بر خلاف تعهد عمل نکنند. اما نکته مهم و قابل توجه این است که آیا بیعت در زمان حضور ثمره هم دارد و کار کرد آن چیست؟ به نظر می رسد که بیعت در زمان حضور ثمرات و کارکردهای مهم دارد که به مواردی اشاره می­ شود:

1ـ تأکید نصب
در حقیقت مهم­ترین ثمره بیعت همین است که مردم نصب امام از طرف خداوند را تأکید و تأیید می­کنند. شاید به ذهن بیاید که چه نیازی به تأیید از طرف مردم است؟ بلی درست است و نیازی به تأیید مردم نیست ولی از طرف دیگر ما در طول تاریخ شاهد این هستیم که وقتی مردم تأیید نکردند امام نتوانسته حکومت تشکیل دهد.

2ـ اعتراف و اظهار آمادگی
شهید مطهری در این مورد می ­گوید:«به نظر می­رسد بیعت در بعضی موارد صرفاً اعتراف و اظهار آمادگی است، قول وجدانی است. بیعتی که پیغمبر اکرم گرفت از این جهت بود ... تا شخص بیعت نکرده، فقط همان وظیفه کلی است که قابل تفسیر و تأویل است ولی با بیعت، شخص به طور مشخص اعتراف می­کند به طرف و مطلب از ابهام خارج می­ شود و بعد هسم وجدان خود را نیز گرو می­ گذارد و بعید نیست که شرعاً نیز الزامی فوق الزام اولی ایجاد کند.»[1]

شروع به کار وبلاگ به سوی ظهور

به نام آنکه هرچه داریم از اوستــــ

سلام به همه ی ارزشی نویسان عزیـز

خوشحالم که تونستم با کمک خدا و آقا امام زمان این وبلاگ رو راه اندازی کنم

ان شاءالله قدمی باشد به سوی ظهور مولایمان