1- امام صادق علیه السلام فرمود: پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: خوشا به حال- بهشت، گوارا باد بر - آنکه قائم
اهل بیت مرا درک کند و در دوره ی غیبت و قبل از قیامت، از او تبعیت کند،
دوستانش را دوست بدارد و با دشمنانش دشمنی ورزد، او از یاران و دوستداران
من و گرامی ترین افراد امتم نزد من است.» [1]
2- علی علیه السلام فرمود: «...بدانید! هر که از شیعیان، بر دینش محکم باقی بماند، و از به درازا کشیدن غیبت امام، دلش به زنگار شک، تیره و سخت نگردد، روز قیامت او با من و در رتبه ی من است.» [2]
3- امام سجاد علیه السلام فرمود: «هر کس در دورهی غیبت قائم ما، بر ولایت ما، استوار باقی بماند خداوند اجر هزار شهید از شهدای بدر و احد به او عطا می فرماید.» [3]
4- امام صادق علیه السلام فرمود: «بهترین سبب نزدیکی بندگان به خداوند و برترین چیزی که موجب خشنودی او از ایشان می شود، این است که در ایام غیبت حجت خدا مردم، مکان او را نمی دانند، معتقد باشند که حجت خدا بر حق است و روی زمین وجود دارد...» [4]
5- مفضل بن عمر می گوید: شنیدم امام صادق علیه السلام می فرمود: کسی که در حال انتظار فرج صاحب الامر از دنیا برود نه تنها مثل کسی است که با امام قائم، در کنار و در ارودگاهش است، بلکه همچون مجاهد جنگاوری است که در رکاب پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم شمشیر می زند.» [5]
6- امام صادق علیه السلام «هر یک از شما که بر اعتقاد به صاحب الامر و غیبتش بمیرد، مثل کسی است که در راه خدا شمشیر می زند.» [6]
7- حکم بن عیینه می گوید: هنگامی که امیرالمؤمنین علیه السلام در نهروان، با خوارج می جنگید، مردی برخاست و عرض کرد: ای امیر المؤمنین! خوشا به حال ما که در کنار تو در این میدان هستیم و در رکاب تو با این خوارج می جنگیم، امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: «به آن خدایی که دانه را شکافت و موجودات را خلق کرد سوگند، مردمی هستند که هنوز خداوند پدران و اجدادشان را هم خلق نکرده است اما در این میدان، با ما هستند.»آن مرد گفت: چگونه ممکن است گروهی که هنوز به دنیا نیامده اند با ما باشند؟ حضرت فرمود: «آری، گروهی در آخرالزمان هستند که در آنچه ما انجام می دهیم با ما شریکند و دلشان تسلیم امر ماست، براستی و جدا که آنها در آنچه ما انجام می دهیم با ما شریک هستند.» [7]
8- امام صادق علیه السلام فرمود: «هر کس امامش را بشناسد و قبل از قیام صاحب الامر از دنیا برود، مثل کسی است که در لشگر او مستقر است، و بلکه بالاتر، مثل کسی است که زیر پرچم او مستقر است.» [8]
حفظ ایمان و ولایت در دوره ی غیبت، و دوست داشتن دوستان حضرت حجت ارواحنا له الفداء و دشمنی با دشمنانش دارای ثوابی ارجمند و آثار معنوی والاست.شاید علت مترتب بودن چنین ثواب و آثاری، این باشد که مؤمنان دورهی غیبت با اینکه از دیدن امام خود و رسیدن به محضرش و شنیدن کلام نافذش محرومند، اما در عین حال او را دوست می دارند و به او ایمان دارند و دل و دین خود را به او سپرده اند، حال، انسان مؤمنی که در دورهی غیبت چنین روحیه ای داشته باشد اگر یکی از امامان پیشین را درک می کرد چه وضعی داشت؟ قطعا چنین است که اگر او را درک می کرد، از او پیروی می نمود و در کنار او می جنگید و پاداش مجاهدان در رکاب امام حاضر را از آن خود می نمود؛ و چنین است که امیرالمؤمنین علیه السلام - در حدیث هفتم - می فرماید: «مردمی هستند که هنوز خداوند، پدران و اجدادشان را هم خلق نکرده است اما در این میدان با ما هستند... گروهی در آخر الزمان هستند که در آنچه ما انجام می دهیم با ما شریکند، دلشان تسلیم امر ماست، به راستی و جدا که در آنچه ما انجام می دهیم، آنها با ما شریک هستند.»
همچنین ممکن است علت این ثوابها و آثار ارزشمند، این باشد که از آنجا که مؤمنان راستین دوره ی غیبت، به امامشان ایمان آورده، دل و دین و جان به او سپرده و خود را برای جهاد در زمان حضور و قیامش آماده نموده اند، مثل این باشد که محضر آن بزرگوار را درک کرده و در کنار او جنگیده اند و بنابراین از پاداش کسی که او را درک کرده و در کنارش جنگیده است برخوردارند.
پی نوشت:
[1] اثبات الهداه، ج 3، ص 460، روایت 104.
[2] اثبات الهداه، ج 3، ص 464، روایت 115.
[3] اثبات الهداه، ج 3، ص 466، روایت 127.
[4] اثبات الهداه، ج 3، ص 470، روایت 142.
[5] اثبات الهداه، ج 3، ص 471، روایت 143.
[6] بحارالانوار، ج 52، ص 126، روایت 17.
[7] بحارالانوار، ج 52، ص 131، روایت 32.
[8] بحارالانوار، ج 52، ص 141، روایت 53.
2- علی علیه السلام فرمود: «...بدانید! هر که از شیعیان، بر دینش محکم باقی بماند، و از به درازا کشیدن غیبت امام، دلش به زنگار شک، تیره و سخت نگردد، روز قیامت او با من و در رتبه ی من است.» [2]
3- امام سجاد علیه السلام فرمود: «هر کس در دورهی غیبت قائم ما، بر ولایت ما، استوار باقی بماند خداوند اجر هزار شهید از شهدای بدر و احد به او عطا می فرماید.» [3]
4- امام صادق علیه السلام فرمود: «بهترین سبب نزدیکی بندگان به خداوند و برترین چیزی که موجب خشنودی او از ایشان می شود، این است که در ایام غیبت حجت خدا مردم، مکان او را نمی دانند، معتقد باشند که حجت خدا بر حق است و روی زمین وجود دارد...» [4]
5- مفضل بن عمر می گوید: شنیدم امام صادق علیه السلام می فرمود: کسی که در حال انتظار فرج صاحب الامر از دنیا برود نه تنها مثل کسی است که با امام قائم، در کنار و در ارودگاهش است، بلکه همچون مجاهد جنگاوری است که در رکاب پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم شمشیر می زند.» [5]
6- امام صادق علیه السلام «هر یک از شما که بر اعتقاد به صاحب الامر و غیبتش بمیرد، مثل کسی است که در راه خدا شمشیر می زند.» [6]
7- حکم بن عیینه می گوید: هنگامی که امیرالمؤمنین علیه السلام در نهروان، با خوارج می جنگید، مردی برخاست و عرض کرد: ای امیر المؤمنین! خوشا به حال ما که در کنار تو در این میدان هستیم و در رکاب تو با این خوارج می جنگیم، امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: «به آن خدایی که دانه را شکافت و موجودات را خلق کرد سوگند، مردمی هستند که هنوز خداوند پدران و اجدادشان را هم خلق نکرده است اما در این میدان، با ما هستند.»آن مرد گفت: چگونه ممکن است گروهی که هنوز به دنیا نیامده اند با ما باشند؟ حضرت فرمود: «آری، گروهی در آخرالزمان هستند که در آنچه ما انجام می دهیم با ما شریکند و دلشان تسلیم امر ماست، براستی و جدا که آنها در آنچه ما انجام می دهیم با ما شریک هستند.» [7]
8- امام صادق علیه السلام فرمود: «هر کس امامش را بشناسد و قبل از قیام صاحب الامر از دنیا برود، مثل کسی است که در لشگر او مستقر است، و بلکه بالاتر، مثل کسی است که زیر پرچم او مستقر است.» [8]
حفظ ایمان و ولایت در دوره ی غیبت، و دوست داشتن دوستان حضرت حجت ارواحنا له الفداء و دشمنی با دشمنانش دارای ثوابی ارجمند و آثار معنوی والاست.شاید علت مترتب بودن چنین ثواب و آثاری، این باشد که مؤمنان دورهی غیبت با اینکه از دیدن امام خود و رسیدن به محضرش و شنیدن کلام نافذش محرومند، اما در عین حال او را دوست می دارند و به او ایمان دارند و دل و دین خود را به او سپرده اند، حال، انسان مؤمنی که در دورهی غیبت چنین روحیه ای داشته باشد اگر یکی از امامان پیشین را درک می کرد چه وضعی داشت؟ قطعا چنین است که اگر او را درک می کرد، از او پیروی می نمود و در کنار او می جنگید و پاداش مجاهدان در رکاب امام حاضر را از آن خود می نمود؛ و چنین است که امیرالمؤمنین علیه السلام - در حدیث هفتم - می فرماید: «مردمی هستند که هنوز خداوند، پدران و اجدادشان را هم خلق نکرده است اما در این میدان با ما هستند... گروهی در آخر الزمان هستند که در آنچه ما انجام می دهیم با ما شریکند، دلشان تسلیم امر ماست، به راستی و جدا که در آنچه ما انجام می دهیم، آنها با ما شریک هستند.»
همچنین ممکن است علت این ثوابها و آثار ارزشمند، این باشد که از آنجا که مؤمنان راستین دوره ی غیبت، به امامشان ایمان آورده، دل و دین و جان به او سپرده و خود را برای جهاد در زمان حضور و قیامش آماده نموده اند، مثل این باشد که محضر آن بزرگوار را درک کرده و در کنار او جنگیده اند و بنابراین از پاداش کسی که او را درک کرده و در کنارش جنگیده است برخوردارند.
پی نوشت:
[1] اثبات الهداه، ج 3، ص 460، روایت 104.
[2] اثبات الهداه، ج 3، ص 464، روایت 115.
[3] اثبات الهداه، ج 3، ص 466، روایت 127.
[4] اثبات الهداه، ج 3، ص 470، روایت 142.
[5] اثبات الهداه، ج 3، ص 471، روایت 143.
[6] بحارالانوار، ج 52، ص 126، روایت 17.
[7] بحارالانوار، ج 52، ص 131، روایت 32.
[8] بحارالانوار، ج 52، ص 141، روایت 53.
